WYPALANIE TRAW I POZOSTAŁOŚCI ROŚLINNYCH
Wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych.
Wypalanie traw oprócz tego, że jest naprawdę niebezpieczne, jest zabronione.
Określają to odpowiednie zapisy prawne:
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. (Dz. U. 2023. 1336 t. j. z późn. zm.)
Zgodnie z art. 124 ustawy „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.”
Zgodnie z art.130a ust.1 „Kto usuwa roślinność przez wypalanie z gruntów rolnych, obszarów kolejowych, pasów przydrożnych, trzcinowisk lub szuwarów, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 30 000 złotych.”
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. 2023. 1356 t. j. z późn. zm.).
Jej art. 30 ust. 3 pkt 3 mówi, że:
”W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1)rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego;
2) korzystania z otwartego płomienia;
3)wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
Dodatkowe sankcje zagrażają osobom, które doprowadziły do czyjejś śmierci lub powstania strat materialnych.
Ci, którzy mimo wszystko chcą ryzykować, muszą również liczyć się z konsekwencjami.
Zgodnie z art. 82, § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. 2023. 2119 t. j.) „Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, z wyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności, grzywny albo karze nagany.
Natomiast art. 24, § 1 w związku z art. 82 mówi jasno: „…grzywnę wymierza się w wysokości od 20 zł do 5000 zł, chyba że ustawa stanowi inaczej”.
Art. 163. § 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 2024.17 t.j. z późn. zm.) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.
